Τη βασική ιδέα σχεδιασμού της πρότασης συνθέτουν τα στοιχεία των περιοχών επέμβασης - το όριο με τη θάλασσα και η αστικότητα του τοπίου. Η πρωτογενής μορφή της λύσης βρίσκεται σε άμεση σχέση με τις μονάδες της αστικής δομής της Θεσσαλονίκης, το οικοδομικό τετράγωνο και κατ'επέκταση την πολυκατοικία. Το "κουτί" αυτό επαναπροσδιορίζεται, διασπάται και απλώνεται στον υπαίθριο χώρο μεταβάλλοντας τη μορφή του. Τα ρευστά όρια του κτιρίου επιτρέπουν την ενοποίηση του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο καθιστώντας το εξωστρεφές. Η εκάστοτε μορφή του κτιρίου και του υπαίθριου χώρου ορίζεται από τις ανάγκες του χρήστη και τις καιρικές συνθήκες. Η ιδέα της μετακίνησης, της μεταφοράς πραγματοποιείται μέσω ενός δικτύου από ράγες πάνω στις οποίες κινούνται τα πάνελς των όψεων και τα καθιστικά. Οι χώροι του κτιρίου διακρίνονται σε δημόσιους (χώρος αναμονής ) και ιδιωτικούς (λοιπές λειτουργίες της στάσης) με τους δεύτερους να λειτουργούν ως προστατευτικό κέλυφος των πρώτων.
